Τα ζαχαροπλαστεία της Λευκάδας Της Ιουστίνης Φραγκούλη - Αργύρη

• 

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Μακρόθεν

Panvagil

Παρασκευή, 27 Νοεμβρίου 2009 02:00

Εμφανίσεις: 1418

---

Η πρόσφατη νέα δημιουργία μιας σειράς σοκολατοειδών απο το ζαχαροπλαστείο του Ανδρέα Σταύρακα με παρέπεμψε σε μνήμες παλιές απο τα ζαχαροπλαστεία της Λευκάδας. Θυμάμαι κοριτσάκι που πηγαίναμε βόλτες στην αγορά με τους γονείς και σταματούσαμε στο στενεμένο ζαχαροπλαστείο του Κατσή με τα υπέροχα γλυκά του ταψιού. Το καταϊφι που στα παιδικά μάτια μου φαινόταν κάτι σε μακαρονοειδές ήταν το αγαπημένο γλυκό ολάκερης της οικογένειας. Οταν ήμασταν καλά παιδιά οι γονείς μας αγόραζαν αμυγδαλωτά κι εμείς τα καταβροχθίζαμε εν ριπή ορφθαλμού πριν προλάβει να φτάσει στο σπίτι το κουτί.
Υστερα ήρθε το ευρύχωρο ζαχαροπλαστείο του Λάμπρου κάτω στην πλατεία. Εκεί τις Κυριακές τ΄απόβραδα πηγαίναμε για λουκουμάδες με τον παππού τον παπα-Κώστα . Εκείνος κερνούσε τη δική μου οικογένεια κι εκείνη του θέιου παπα-Νίκου. Γλειφόμασταν απο ευχαρίστηση τα παιδιά και περιμέναμε με αγωνία ως την επόμενη Κυριακή για να γευτούμε τους μοναδικούς λουκουμάδες του Λάμπρου.
Πάντοτε όμως καλά κρατούσε το ζαχαροπλαστείο του μπαρμπα Αντρέα με τα ανεπανάληπτα γαλακτομπούρεκα και τα ιδιαίτερα γλυκά του. Κρυμμένο στο στενό του Αη Σπυρίδωνα κατακλυζόταν απο Λευκαδίτες που γνώριζαν την τεχνική του μπαρμπα Αντρέα και τα εύγευστα γλυκά του. Ακόμη και σήμερα οι γνώστες συρρέουν εκεί για να αγοράσουν τα περιώνυμα γλυκά των επιγόνων του.
Κι εκεί στα ξαφνικά φύτρωσε μέσα στην καρδιά της αγοράς το ζαχαροπλαστείο του Χαλικιά. Τις Κυριακές ήταν αδύνατο να βρείς θέση καθώς οι μαθητές και οι μαθήτριες κατέφθαναν απο νωρίς για να γευτούν πάστες με σαντιγύ και σοκολάτα, άγνωστα στοιχεία της ζαχαροπλαστικής ως τότε στο μικρό μας τόπο. Θυμάμαι πως έλιωνα για τον κορμό σοκολάτας ή για το προφιτερόλ, πως μάζευα το χαρτζιλίκι μου για ένα γλύκισμα που σήμερα αποφεύγω μετα βδελυγμίας λόγω των βεβαρυμένων θερμίδων.
Εκεί ψηλά στον Αη Μηνά υπήρχε πάντοτε το ζαχαροπλαστείο του Σταύρακα. Ο πατέρας μου το προτιμούσε πάντοτε γιατί είχε γλυκά ποιότητος, όπως συνήθιζε να λέει. Ωστόσο, τούτο το ζαχαροπλαστείο ανανεώθηκε κι έγινε πρωτοπόρο στις γεύσεις αφότου το πηδάλιο ανέλαβε ο περίπου συνομήλικος Ανδρέας. Ο άνθρωπος έχει αναγάγει τη ζαχαροπλαστική σε πραγματική τέχνη.
Φτιάχνει μοναδικής έμπνευσης γλυκά και τελευταία πρόσθεσε στην παλέτα του τα παγωτά μοναδικών γεύσεων. Ωστόσο, ο Αντρέας προχώρησε τη ζαχαροπλαστική ακόμη παραπέρα, καθώς απο τούδε φτιάχνει μια περίφημη σοκολάτα, την οποία πλασάρει σε επιλεγμένα καταστήματα σε όλη ην Ελλάδα. Εύγε στο ζαχαροπλάστη της Λευκάδας που έχει γίνει συνώνυμος του Παρλιάρου στο μικρό μας τόπο.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ και στο Τούλιπ, που με είχε καταγοητεύσει για τα φρέσκα ταρτάκια του με γεύσεις φρούτων. Θυμάμαι που παράγγελνα τις πρώτες τούρτες των γενεθλίων του Αλέξανδρου, όταν περνούσε στη Λευκάδα έξι μήνες με τους παππούδες του.
Και για να επανέλθω στον Αντρέα Σταύρακα, θέλω να ευχηθώ καλή επιτυχία στις καινούριες συναγές της σοκολάτας. Κι ας έχω χάσει την αθωότητά μου απέναντι στα γλυκίσματα και τα γλυκά καθώς προσέχω διαρκώς τη δίαιτά μου.
Πάντως, σαν κοριτσάκι χόρτασα γλυκά απο τους υπέροχους ζαχαροπλάστες της πόλης μου. Κι όλες οι αναμνήσεις των εφηβικών εξόδων μου γύρω απο τα ζαχαροπλαστεία περιστράφηκαν. Τί κρίμα να χαθεί για πάντα εκείνη η εποχή της αθωότητας και της κοινωνικής συνεύρεσης μέσα απο ένα πιάτο λουκουμάδες!